Οι μερακλήδες το ‘χουνε και ξέρουν να γλεντούνε ξέρουνε να πεθαίνουνε μα ξέρουν και να ζούνε.
Δεν είναι η λεβεντιά κρασί να πιεις να κάνεις κέφι, είναι ψωμί που από μικρό τον άντρα τόνε τρέφει!!!
Τα Κρητικά νερά ανασκαλεύεις άκαρδη προπέλα και τσοι Κρητικούς απ’το Νήσι όλο τους πας πιο πέρα!
Χαίρομαι που είμαι κρητικιά και όπου βρεθώ το λέω με μαντινάδες τραγουδώ με μαντινάδες κλαίω!!
Πάντα μου θα πετώ ψηλά για να μην κάνω χάρη σ’ αυτούς που χαμηλά στη γη με θένε πορπατάρη.
Οσο κι αν πληγωθεί βαριά πονεί μα ξεπερνά το ο άντρας ο περήφανος μα δεν το βάνει κάτω.
Η λεβεντιά είναι όμορφο άνθρωπος να την έχει, μα θέλει ατσάλινο κορμί καρδιά να την αντέχει.
Τη λεβεντιά όποιος την βαστά κάνει μεγάλο κόπο, μα ‘που περάσει και σταθεί μοσκοβολά τον τόπο.
Πως ν’αναλέξω τσι καημούς απού ‘ναι μπερδεμένοι και να’χω και τη μοίρα μου αδιάκοπα να φέρνει
Πουλί που σου’χει τα φτερά η μοίρα τσακισμένα με τα δικά μου πέταξε κι ας τσακιστούν κι εμένα