Τι χωρισμός τι θάνατος η λέξη αλλάζει μόνο, αφού η καρδιά και για τα δυό νοιώθει τον ίδιο πόνο.
Μωρό μου κι ηντα σου ‘κανα και βγήκα απ’ την καρδιά σου που ναι οι αναπάντητες και τα μηνύματά σου ;
Αν μ’ αρνηθείς να μην το πεις ποτέ σου σε κανένα να μην το μάθουνε πως ζω με όνειρα σβημένα!
Ανάθεμά σε χωρισμέ και βρήκες τρόπο πάλι, που ‘χε χάθει το δάκρυ μου στα μάτια να προβάλει!
Εσύ δεν κάνει να μιλάς για ψέμματα μικρή μου ήρθε η ώρα και η στιγμή να βγεις απ’τη ζωή μου
Καλά περνάγαμε μαζί καλά όμως και χώρια τώρα που χωριστήκαμε νιώθω τη στεναχώρια
Λένε πως είναι ο καιρός καλός γιατρός για όλα με εμένα δε με γιάτρεψε απ’τη δική σου μπόρα
Πικρά ποτήρια στη ζωή έχω πολλά πιωμένα μα του δικού σου χωρισμού δε μοιάζει με κανένα
Που’ναι ο καιρός που κάναμε τραγούδι τον καημό μας κι ο κόσμος ήτανε μπαξές και μέσα ρόδα οι δυό μας
Θάλλασες αποφάσισα και δάση να περάσω πολλά να δουν τα μάτια μου κι ίσως να σε ξεχάσω