Ο χωρισμός σου μ’ έφερε στα πρόθυρα της τρέλλας
Ο χωρισμός σου μ’ έφερε στα πρόθυρα της τρέλλας
και μου ‘πανε πως το ‘μαθες μ’ αντίς να κλαις, εγέλας
Ο χωρισμός σου μ’ έφερε στα πρόθυρα της τρέλλας
και μου ‘πανε πως το ‘μαθες μ’ αντίς να κλαις, εγέλας
Σαν το κεράκι της Λαμπρής που καίγεται και λιώνει
ετσά με κάψανε και με του χωρισμού οι πόνοι
Δεν το ‘πες με τα χείλη σου μα το ‘δειξες με τρόπους
γι’ αυτό και εγώ θα θεωρώ χαμένους μου τους κόπους
Πριν σε αφήσω μοναχή ένα θε να γνωρίζεις
πως αν ζητήσεις στήριγμα σε με να υπολογίζεις
Δεν κλαίω που χωρίσαμε ούτε στενοχωρούμαι
αλλά θρηνώ για τον καιρό που’χασα και λυπούμαι
Πες μου το πως δε μ’ αγαπάς πες μου το μα δε λιώνω
εγώ βαστώ στο χωρισμό και καγιαντώ στον πόνο
Αγάπη μου παντοτινή έλα ξανά κοντά μου
άραγες δε μετάνιωσες που έφυγες μακριά μου
Το βράδυ που σε σκέφτομαι καθόλου δεν κοιμούμαι
και τσ’ όμορφές μας τις στιγμές που ζήσαμε θυμούμαι
Ακόμα κι αν χωρίσαμε δεν πρόκειται να κλάψω
τάφο θ’ ανοίξω στην καρδιά τα δάκρυα να θάψω
Εδά π’ αρρανωνιάστηκες απόφαση το πήρα
είπα πως δε σε γνώρισα ποτέ μου δε σε είδα