Παλιά μου αγάπη μη θαρρείς πως σου ‘χω ξεχασμένα πάντα θυμούμαι τα παλιά που ‘χουμε περασμένα
Σ’ αγάπησα και δεν πονώ όσο κι αν με πληγώσεις μόνο πονώ που δε θα ζω όταν θα μετανιώσεις
Ολα στον κόσμο ψεύτικα μα πιο μεγάλο ψέμα είναι η ψεύτικη ζωή που ζω χωρίς εσένα
Θέλω να είσαι σίγουρη ξανά δε θα σ’ ενοχλήσω αφού εσύ το θέλησες μονάχη να σ’αφήσω
Δεν κλαίω πως χωρίσαμε ειν’ κι άλλοι χωρισμένοι μον’ κλαίω την αγάπη μας που πήγε όλη χαμένη
Αδιαφορώ κι όμως ρωτώ πάντα μου να μαθαίνω κι όσο σε διώχνω από το νου τόσο συχνά σε φέρνω
Tσ’ αγάπης σου σταμάτησα να κάνω το ζητιάνο, μα την καρδιά μου που πονεί πείτε μου πως να γιάνω.
Άμα θα δεις στο μάγουλο το δάκρυ μου να τρέχει είν’ η πληγή του χωρισμού που γιατρειά δεν έχει!
Είχα μια αγάπη κάποτε μα μόνη είμαι τώρα εχάθηκε όπως του δέντρου τα φιλά μες στην μπόρα!
Δε σου ζητώ να μ’ αγαπάς ούτε και εγώ σ’ αρνούμαι, στον έρωτά σου ώστε να ζω θέλω να τυρανούμαι!