Φεύγεις… δεν θα σε ξαναδώ, το πήρες το πτυχίο, κι αγάπη μας απ’ την καρδιά εμπήκε στο αρχείο.
Έβαλες άλλη στη καρδιά και έβγαλες εμένα, μα δεν εσυλλογίστηκες το τι τραβώ για σένα
Έγω γω μέσα στην καρδιά ένα μεγάλο πόνο και ο γιατρεμός τα πάθη μου ο γυρισμός σου μόνο!
Tράβα λοιπόν το δρόμο σου κι άσε με μένα πίσω και γω θα βρω τη δύναμη μπροστά να συνεχίσω!
Το μαύρο το ποκάμισο το βάνουνε για τούι κι όι γιατί το νιώθουνε όσοι ‘χουνε το χούι.
Το μαύρο το ποκάμισο έχει μεγάλη αξία και δε το βάνεις εύκολα μα ούτε και στ’ αστεία.
Οντω φορεις ποκαμισο το μαυρο αντρειωμενο ο κοσμος ολος σεβεται το πενθος το παντερμο
Στα μαυρα ρουχα δε μπορει το αιμα να προβαλλει και το κορμι οντε πονει διαλεγει και τα βανει
Τα μαυρα ρουχα τα φορουν πολλοι απο συνηθεια μα γω γιατι αισθανομαι μια πληγη στα στηθια
Τα μαυρα ρουχα τα φορω και η αφορμη ειναι μια εχασα φιλο καρδιακο και αυτη ειναι η αιτια