Μαύρα δεν βάζω στο κορμί όχι πως δεν μου πάνε

Μαύρα δεν βάζω στο κορμί όχι πως δεν μου πάνε
αφου τα φόρεσε η καρδιά στο σώμα περιτά ΄ναι

Στην αγκαλιά σου μια στιγμή βάλε με μαυροφόρα

Στην αγκαλιά σου μια στιγμή βάλε με μαυροφόρα
να πώ και εγώ πως πέρασα με την χαρά μιαν ώρα

Γιάντα μαυροφορέθηκες, μελαχρινή μου βιόλα

Οταν πεθάνω πείτε της μαύρα να μην φορέσει

Οταν πεθάνω πείτε της μαύρα να μην φορέσει
γιατί είν’ο θάνατος πικρός και θα την επονέσει

Μαύρα θα πάψω να φορώ απού όσοι με θωρούνε

Μαύρα θα πάψω να φορώ απού όσοι με θωρούνε,
γιάντα και ποια ‘ναι η αφορμή όλοι να με ρωτούνε.

Τα μαύρα δεν τα βάνουνε όποτε και όποιοι λάχει

Τα μαύρα δεν τα βάνουνε όποτε και όποιοι λάχει,
μονάχα εκείνοι που βαστούν του έρωτα αμάχη

Μαύρο πουκάμισο φορώ και μια ‘ναι η αφορμή μου

Μαύρο πουκάμισο φορώ και μια ‘ναι η αφορμή μου,
δεν θέλω όταν αιμορραγώ να φαίνεται η πληγή μου.

Τα μαύρα ρούχα τα φορώ όχι γιατί μου πάνε

Τα μαύρα ρούχα τα φορώ όχι γιατί μου πάνε
θέλω να μείνουν οι πληγές κρυφές που θα με φάνε

Μαύρα θα βάψω να φορώ να δείχνω με τα ρούχα

Μαύρα θα βάψω να φορώ να δείχνω με τα ρούχα
πως εχαθήκαν οι χαρές στον ψεύτη κόσμο απού’χα

Το μαύρο το πουκάμισο έχει μεγάλη αξία

Το μαύρο το πουκάμισο έχει μεγάλη αξία
γιατί το φόριενε ο Θεός στου γιού του την κηδεία