Να χε και να μπορουνα τη μοιρα ν απολυσω
Να χε και να μπορουνα τη μοιρα ν απολυσω
να δω πως ειναι οι χαρες τα μαθια πριν κλεισω
Να χε και να μπορουνα τη μοιρα ν απολυσω
να δω πως ειναι οι χαρες τα μαθια πριν κλεισω
Κράτα μου Θε μου την ψυχή ψηλά να μη βουλιάξει
κρατώ γερά την αντοχή μα δε θα μου βαστάξει
Στο ριζικο μου ητο γραφτο ο πονος να με θρεψει
να δοκιμαζω τσι καημους στο κοσμο πριν τσι πεψει
Στον κόσμο τούτο πια που ζώ, οι ανθρώποι εν μετριμένοι
ειρήνη γύρο μου να δώ, έχω καρδιά ταμένη
Θέε μου γιάντα την έπεψες στον άντρα τη γυναίκα
μόλις του πέψει μια χαρά πίκρες του δίνει δέκα
Τα βάσανα μου ΄ναι πολλά, σαν του γιαλού την άμμο,
μα ΄φού μου τα ΄δωσε ο θεός ίντα μπορώ να κάμω
Ποτε μου δεν εγελασα σε αλλουνου τον πονο
μα στο δικο μου γελαστους αθρωπους βλεπω μονο
Δάκρυ στα μάθια δυνατού όντε θα δεις να τρέξει,
φεγγάρι δεύτερο να βγει μόλις ο ήλιος φέξει
Ήλιε μου βγες και δώσε μου μια σου αχτίδα μόνο,
να πάρω θάρρος να βαστώ του κόσμου όλο το πόνο…
Αχ και να ‘μουν ο χρόνος ν’αλλαζα μήνα σε μια μέρα
στην Αγκαλιά Σου να ερχόμουν τη μεθεπόμενη ημέρα