Καθηγητής:- Γιατί το μηδενίζεις;Μαθητής:- Για να βγουν οι ρίζες.Αλλος μαθητής:- Θα το ξεριζώσουμε;Καθηγητής:- Ναι, και εσύ θα πιεις το ζουμί του.
Ήταν δύο φίλοι που κάθονταν σε μια καφετέρια, και ήταν άφραγκοι. Εκεί που πίναν τον καφέ τους, πετάγεται ο ένας, και λέει: – «Ρε συ, πως δεν το σκέφτηκα τόσο καιρό! Φεύγω, θα τα πούμε σε λίγους μήνες!» Ο άλλος καθόταν απορημένος, και περίμενε τρεις μήνες, ώσπου μια ημέρα μια λιμουζίνα παρκάρει έξω από την καφετέρια, και βγαίνει ο φίλος του χλυδάτος και κουστουμαρισμένος! – «Τι έγινε ρε μεγάλε,» του λέει. – «Ασε ρε, τα κονόμησα. Μου ήρθε η ιδέα να φτιάξω μια ποντικοπαγίδα με σίγουρα αποτελέσματα, την πούλησα και έχω γεμίσει χρήμα!» – «Τι ποντικοπαγίδα είναι αυτή;» – «Μα είναι απλό, παίρνω ένα κουτί με δύο θήκες, στις οποίες βάζω ένα κομμάτι τυρί στην μία, και ένα μπιφτέκι στην άλλη. Πάει ο ποντικός μέσα στο κουτί το βράδυ, και το πρωί όταν ανοίγεις το κουτί, τον βρίσκεις ακόμα εκεί να κάθεται ζαλισμένος και να σκέφτεται αν θα φάει το τυρί ή το μπιφτέκι και εσύ λοιπόν τον σκοτώνεις εύκολα!» – «Και αυτό σε έκανε πλούσιο;» – «Δεν με βλέπεις;» – «Ρε μεγάλε, μου ήρθε και εμένα μια ιδέα. Σε λίγο καιρό, θα περάσω από το γραφείο σου να τα πούμε!» Μετά από τρεις μήνες, έξω από το γραφείο του πλούσιου φίλου, προσγειώνεται ένα ελικόπτερο, και βγαίνει ο φίλος του με συνοδεία μπράβων, και γραμματέων, και μπαίνει στο κτίριο. Όταν τον βλέπει στο γραφείο του, τον ρωτάει: – «Καλά ρε, πως τα κονόμησες και εσύ τόσο γρήγορα;» – «Μα είναι απλό φίλε μου. Πήρα την ιδέα σου, και την έκανα ποιο οικονομική, οπότε έβγαλα περισσότερο κέρδος.» – «Δηλαδή;» – «Να μωρέ, θυμάσαι τον ποντικό που ήταν να διαλέξει το τυρί ή το μπιφτέκι;» – «Ναι…» – «Ε, λοιπόν εγώ δεν βάζω τίποτα στο κουτί, οπότε το πρωί που πας και ανοίγεις το κουτί, βρίσκεις τον ποντικό κλαμένο να σκέφτεται που είναι το τυρί ή το μπιφτέκι;»
Προχωράει ένας στο δρόμο και βλέπει στο απέναντι πεζοδρόμιο έναν παλιό του φίλο, και του φωνάζει. – «Ε! Εσύ έχεις πιτυρίδα!» – «Τιιιιι;» – » (Δυνατότερα) , ΕΧΕΙΣ ΠΙΤΥΡΙΔΑ!» – «Τιιιιιιιι;» – » (Πιο δυνατά) , Ε- Χ- Ε- Ι- Σ Π- Ι- Τ- Υ- Ρ- Ι- Δ- Α!» – «Τιιιιιιιιιιιιι;» – » (Και νευριασμένος) , Ε ΑΙ Γαμήσου!» – «Και θα φύγει;»
Ο νέος Σιδηροδρομικός Υπάλληλος φιλοδοξεί να γίνει σταθμάρχης. Υποβάλλει αίτηση στην υπηρεσία του λοιπόν και τον καλούν για εξέταση: – Εάν έρχονται δύο τρένα από αντίθετες κατευθύνσεις, τι θα κάνουμε για να προλάβουμε τη σύγκρουση; – «Θα σηκώσω τη σημαία!», λέει εκείνος. – «Κι αν δεν έχεις σημαία;», τον ξαναρωτούν. – «Θα βγάλω το πουκάμισό μου και θα δώσω σήμα με αυτό», απαντά με ψυχραιμία εκείνος. – «Κι αν έχει ομίχλη;», επιμένει ο εξεταστής. – «Θα ανάψω φωτιά», απαντά εκείνος. – «Κι αν βρέχει και δεν μπορείς να ανάψεις φωτιά;», ξαναρωτά ο εξεταστής. – Τότε θα τρέξω στον καλύτερό μου συνάδελφο και φίλο και θα του πω: «Tρέξε Πάνο να δεις μια ωραία σύγκρουση!».
Ήταν ένας που διηγιόταν στο φίλο του ιστορίες στην ζούγκλα! – Μια φορά που ήμουν στην ζούγκλα βλέπω ένα λιοντάρι να έρχεται καταπάνω μου! Αρχίζω να τρέχω! Εκεί που ανοίγει το στόμα του έτοιμο να με φάει, γλιστράει κι εγώ συνεχίζω και τρέχω κι εκεί που ήταν έτοιμο να με φάει ξαναγλιστράει και πέφτει! – Ρε φίλε εγώ τόσην ώρα θα είχα χεστεί πάνω μου! του λέει ο άλλος! – Κι εσύ που νομίζεις ότι γλίστραγε το λιοντάρι; λέει εκείνος!
Λέει η πεντάμορφη στο τέρας ένα ανέκδοτο. Μόλις τελείωσε το ανέκδοτο το τέρας γελούσε πάρα πολύ. Ρωτάει η πεντάμορφη το τέρας: – «Γιατί γελάς τόσο πολύ;» Και λέει το τέρας: – «Γιατί με γαργαλάει η γάτα.»
H πείρα είναι καταπληκτικό πράγμα. Σε βοηθάει να αναγνωρίζεις το λάθος σου κάθε φορά που το ξανακάνεις.
– Θα μπορούσες να μου επιστρέψεις την ομπρέλα που σου δάνεισα Γιώργο; – Δυστυχώς τη δάνεισα σε κάποιον γνωστό μου. Τη χρειάζεσαι αμέσως; – Εγώ όχι. Αλλά αυτός που μου την είχε δανείσει μου είπε πως την ζήτησε ο ιδιοκτήτης της!
Δύο φίλοι σχολιάζουν: – Είναι αλήθεια ότι ο φίλος σου ο Νίκος είναι πολύ τσιγκούνης; – Αν είναι λέει! Να φανταστείς ότι έχει προσλάβει τυφλό υπηρέτη, για να κάνει οικονομία στο ρεύμα!
