Και οι δύο είναι πιο καλές όταν είναι παγωμένες και με κεράκια από πάνω.
Έχεις αφήσει πολύ μακριά την αλυσίδα!
Ο σύζυγος στην γυναίκα του.. – Εμείς οι δυο θα χωρίσουμε μόνο όταν θα πεθάνουμε. – Γιατί; λέει εκείνη. Και στον παράδεισο θα είμαστε μαζί. – Όχι δα… Τι παράδεισος θα ήταν αν οι άντρες δεν ήταν χωριστά από τις γυναίκες….
Πάει ένας τύπος στο σεξολόγο και του λέει: – Γιατρέ μου δεν μπορώ να γαμήσω! – Καλά, πάρε αυτό κι αν έχεις πρόβλημα ξαναέλα, του είπε ο γιατρός και του δώσε ένα ξύλινο πούτσο. Μετά από καμιά βδομάδα ξανάρχεται ο τύπος: – Γιατρέ, γάμησα, αλλά δεν το ευχαριστήθηκα. – Καλά, πάρε αυτό κι αν έχεις πρόβλημα ξαναέλα, του λέει ο γιατρός και του δίνει ένα σιδερένιο πούτσο. Μετά από 3 χρόνια πάει ο τύπος στο γιατρό: – Γιατρέ, τι κάνετε, με θυμάστε; – Μα ναι, βέβαια, πώς τα πας; – Πολύ καλά. Να σας συστήσω τα παιδιά μου. Από δω ο Πινόκιο κι από δω ο Robocop.
Μια αρκετά ηλικιωμένη γυναίκα αποφάσισε να πλήρωση έναν καλό ζωγράφο να της φτιάξη το πορτρέτο της. Και του λέει. «ζωγράφισε και Μερικά σκουλαρίκια με διαμάντια, ένα περιδέραιο με διαμάντια, βραχιόλια με σμαράγδια, Ρουμπίνια καρφίτσες, και ένα χρυσό ρολόι Ρολεχ» «Ναι αλλά δεν φοράς τίποτα από τα αναφερόμενα» είπε ο ζωγράφος. «Το ξέρω,» είπε η γυναίκα. «Σε περίπτωση που εγώ θα πεθάνω πριν τον άντρα μου. Είμαι σίγουρη ότι θα ξαναπαντρευτεί, θέλω η καινούργια γυναίκα του, να κάνει άνω-κάτω το σπίτι ψάχνοντας για τα χρυσαφικά»
Δύο κύριοι καυχώνται για τα κιάλια τους. Λέει ο ένας: – Τα κιάλια μου είναι πάρα πολύ δυνατά. Να φανταστείς ότι χθες έβλεπα από το παράθυρό μου την κρεβατοκάμαρά σου, που απέχει 500 μέτρα. Σε είδα μάλιστα να κάνεις έρωτα με κάποια γυναίκα, πονηρούλη… Ο άλλος κύριος κουνάει το κεφάλι του και απαντάει: – Φουκαρά, αν είχες τα δικά μου κιάλια, θα έβλεπες πως η γυναίκα που είδες ήταν η γυναίκα σου!
Μπαίνει στο σπίτι ο σύζυγος και ανακοινώνει στη σύζυγό του ότι κέρδισε στο ΛΟΤΤΟ 300 εκατομμύρια. – Ετοίμασε γρήγορα της βαλίτσες σου… – Να βάλω μέσα τα χειμωνιάτικα ή τα καλοκαιρινά; – Όλα! Και να έχεις εξαφανιστεί μέχρι το μεσημέρι…
Ο κυρ-Κώστας και η κυρά-Φρόσω είναι παντρεμένοι εδώ και πενήντα χρόνια και τώρα είναι περασμένα 70. Όλη του τη ζωή ο κυρ-Κώστας ήθελε ένα ζευγάρι παπούτσια από δέρμα κροκοδείλου και έκρινε πως είχε φτάσει πια η ώρα να τα κάνει δώρο στον εαυτό του. Όταν επέστρεψε σπίτι, φορώντας τα καινούργια του παπούτσια, είπε στην κυρά-Φρόσω: – «Λοιπόν, βλέπεις κάτι διαφορετικό πάνω μου;» – «Τι θα μπορούσε να είναι διαφορετικό; Κάθε μέρα φοράς το ίδιο πουκάμισο και το ίδιο παντελόνι. Που είναι η διαφορά;» Ο κυρ-Κώστας δεν το έβαλε κάτω. Χωρίς να πει κουβέντα, πήγε στο υπνοδωμάτιο, γδύθηκε και βγήκε έξω μη φορώντας τίποτε άλλο παρά τα καινούργια του παπούτσια. – «Τώρα Φρόσω, βλέπεις κάτι διαφορετικό;», τη ρώτησε. – «Που είναι η διαφορά, Κώστα μου; Κρέμεται προς τα κάτω όπως και κάθε μέρα.» Προσβεβλημένος και θυμωμένος, ο κυρ-Κώστας φώναξε: – «Και ξέρεις ΓΙΑΤΙ κρέμεται προς τα κάτω; Γιατί κοιτάζει τα καινούργια μου παπούτσια!» Η κυρά-Φρόσω σήκωσε τους ώμους λέγοντας: – «Έπρεπε να αγοράσεις καπέλο!»
Η Μαρία και η Σοφία ήταν γειτόνισσες και «άσπονδες φίλες» και προσπαθούσε η μια να βγάλει τα μάτια της άλλης. Τα σπίτια τους ήταν το ένα απέναντι στο άλλο. Μια μέρα λέει η Μαρία στη Σοφία: – Να μου πεις πότε είναι τα γενέθλια σου να σου κάνω δώρο κουρτίνες. – Και γιατί να μου κάνεις δώρο κουρτίνες; – Να τις βάλεις στο παράθυρο σου, γιατί βαρέθηκα να βλέπω τον κώλο του άντρα σου στο παράθυρο. – Εσύ να μου πεις πότε είναι τα γενέθλια σου να σου κάνω δώρο γυαλιά. – Γιατί να μου κάνεις δώρο γυαλιά; – Γιατί ο κώλος που βλέπεις στο παράθυρο δεν είναι του άντρα μου, αλλά του άντρα σου.