Μυστικός Δείπνο στον τρούλο.

Ήταν ένας παπάς σε μία εκκλησία και ήθελε κάποιον να ζωγραφίσει τον Μυστικό Δείπνο στον τρούλο.
Έψαχνε λοιπόν για αγιογράφο, αλλά ο μόνος που βρήκε να είναι σχετικά φτηνός ήταν και μπεκρής.
Παρόλα αυτά, επειδή τα λεφτά ήταν λίγα, αποφασίζει να τον φωνάξει.
Αρχίζει να ζωγραφίζει ο μάστορας, αρχίζει και να πίνει, γίνεται ντίρλα, και κάνει τον Ιησού να ρίχνει ζεμπεκιές, τον Ιούδα να χτυπάει παλαμάκια, τον Ματθαίο να σπάει πιάτα, και τέτοια…
Πηγαίνει την άλλη μέρα ο παπάς, τα βλέπει και αρχίζει να φωνάζει:
– Πω πώ ρε αθεόφοβε, τι είναι αυτά που έκανες εκεί; Δε ντρέπεσαι αλήτη!
Οπότε λέει και ο μπεκρής αγιογράφος:
– Τί να σου πω, πάτερ… Εγώ όταν τους άφησα, τρώγανε ακόμα…

Οι μακάκες

Ταξίδευε κάποιος με το αυτοκίνητό του από την Αθήνα προς τη Θεσσαλονίκη. Κάπου στο ύψος της Μαλακάσας, του πετάγεται ένας τύπος ντυμένος από την κορυφή ως τα νύχια στα κόκκινα και του κάνει νόημα να σταματήσει. Και μόλις σταματάει, πλησιάζει στο παράθυρο και του λέει:
– Γεια σου φίλε, είμαι ο «μακάκας» με τα κόκκινα και πεινάω. Έχεις τίποτα φαγώσιμο;
Παραξενεύεται ο οδηγός με το παρανοϊκό της όλης φάσης, αλλά τον λυπάται και του δίνει ένα σάντουιτς που είχε μαζί του.

Μερικά χιλιόμετρα παρακάτω, εκεί κοντά στις στροφές της Μαλεσίνας, του πετάγεται και τον σταματάει ένας άλλος τύπος ντυμένος όλος στα πράσινα. Σκύβει κι αυτός στο παράθυρο και του λέει:
– Φίλε μου γεια σου. Εγώ είμαι ο «μακάκας» με τα πράσινα και πεθαίνω της δίψας. Δώσε μου κάτι να πιω σε παρακαλώ.
Τί να κάνει ο οδηγός, σκέφτηκε ότι θα δραπέτευσε καμιά φουρνιά τρελών, αλλά είναι και πονόψυχος και του δίνει ένα μπουκάλι νερό που είχε μαζί του.

Δεν προλαβαίνει να φτάσει στα Καμμένα Βούρλα και εκεί στον Άγιο Κωνσταντίνο, να σου ένας άλλος ανάλογος τύπος ντυμένος στα μπλε. Το έχει συνηθίσει πια το παρανοϊκό σκηνικό ο ήρωας μας, οπότε μόλις ο τύπος με τα μπλε πλησιάζει στο παράθυρο, του λέει βιαστικά ο οδηγός:
– Ξέρω, ξέρω είσαι ο «μακάκας» με τα μπλέ. Λέγε τι θέλεις.
– Άδεια και δίπλωμα!

Ένα μικρό αντικείμενο στον ωκεανό

Ήταν μια φορά ένας Έλληνας, ένας Γερμανός και ένας Ιταλός οι οποίοι είχαν ατύχημα στην εθνική οδό και σκοτώθηκαν. Οι τρεις τους πήγαν στον ουρανό, όπου και συνάντησαν τον άγιο Πέτρο.

Ο Άγιος Πέτρος τους λέει πως για να πάνε στον παράδεισο, έπρεπε ο καθένας τους να πετάξει από ένα μικρό αντικείμενο στον ωκεανό.
Αν ο Άγιος Πέτρος το έβρισκε, τότε θα τους έστελνε στην κόλαση, ενώ αν δεν το έβρισκε θα τους έστελνε στον παράδεισο.

Ξεκινάει ο Ιταλός και πετάει μια τρίχα από τα μαλλιά του. Βουτάει ο Άγιος Πέτρος και μέσα σε 10 λεπτά είχε βρει την τρίχα, οπότε στέλνει τον Ιταλό στην κόλαση.

Έρχεται η σειρά του Γερμανού, ο οποίος πετάει ένα κουμπί στον ωκεανό. Βουτάει ο άγιος Πέτρος και 2 ώρες μετά βγαίνει με το κουμπί στο χέρι και στέλνει τον Γερμανό στην κόλαση.

Τελευταίος ο Έλληνας πετάει και αυτός ένα μικρό αντικείμενο στον ωκεανό. Βουτάει ο άγιος Πέτρος και ψάχνει για 1, 2, 3… ώρες αλλά τίποτα. Βγαίνει ο άγιος Πέτρος από τα νερά και του λέει:
– Έλληνα, ό,τι και να πέταξες, δεν μπορώ να το βρω, γι’αυτό λοιπόν θα σε στείλω στον παράδεισο. Λύσε μου όμως την απορία. Τί ήταν το αντικείμενο που πέταξες τέκνο μου;
Και ο Έλληνας του απαντάει:
– Ντεπόν αναβράζον!

Μερικές σκέψεις περί γυμναστικής…

– Γράφτηκα σε ένα γυμναστήριο πέρσι, έσκασα 400 ευρώ και δεν έχω χάσει ούτε γραμμάριο. Τί δηλαδή… πρέπει να πηγαίνω κιόλας;
– Η γιαγιά μου άρχισε να περπατά 5χλμ. την ημέρα όταν ήταν 60. Σήμερα είναι 97 χρόνων και δεν έχουμε ιδέα που είναι!
– Ο μόνος λόγος που θα μπορούσα να ξεκινήσω τζόκινγκ είναι για να ξανακούσω λαχάνιασμα…
– Εγώ ξεκινάω την γυμναστική πολύ νωρίς το πρωί, γιατί αλλιώς ο εγκέφαλός μου συνειδητοποιεί τι κάνω!
– Δε γυμνάζομαι καθόλου. Αν ο θεός ήθελε να αγγίξουμε τα δάχτυλα των ποδιών μας, θα τα έβαζε κάπου πιο κοντά στα χέρια μας.
– Μου αρέσουν οι μακρινοί περίπατοι, ειδικά όταν τους κάνουν τα άτομα που με ενοχλούν…
– Έχω αγύμναστους μηρούς αλλά ευτυχώς το στομάχι μου τους καλύπτει!
– Το πλεονέκτημα του να γυμνάζεσαι καθημερινά είναι ότι πεθαίνεις υγιέστερος!
– Δεν κάνω ποτέ τζόκινγκ. Κάνει τον πάγο να αναπηδά στο ποτήρι μου.
– Ο γιατρός μου συνέστησε να κάνω μια βόλτα με το ποδήλατο κάθε πρωί κι εγώ του απάντησα ότι θα το ήθελα πολύ, αλλά το πρόβλημα είναι, ποιός θα με σπρώχνει…