Ο μικρός Κωστάκης πάει μετά από καιρό στο σχολείο και για να δικαιολογήσει την απουσία του λέει ότι πέθανε ο παππούς του. – «Μα πώς είναι δυνατόν; Εγώ πέρασα χθες από το σπίτι σου και είδα τον παππού σου να κάθεται στο μπαλκόνι.», ρωτά ο Γιαννάκης. – «Ναι. Τον έχουμε βαλσαμώσει για να περνάει ο ταχυδρόμος και να του αφήνει την σύνταξη!», απαντά ο Κωστάκης.
Η δασκάλα ρωτάει τον καινούριο μαθητή: – Πως σε λένε παιδί μου; – Παναγιώτη κυρία, απαντά εκείνος Και η δασκάλα συνεχίζει: – Και πώς σε φωνάζουν στο σπίτι; – Παναγιώώώώώώώτηηηηηηηη!
Μια μέρα ξεκίνησε ο μπαμπάς χελώνος, η μαμά χελώνα και το χελωνάκι να πάνε για ένα πικ-νικ σε μια απόσταση ενός χιλιομέτρου. Αφού λοιπόν για να φτάσουν στον προορισμό τους πέρασαν δέκα χρόνια κάθισαν να φάνε. Εκεί που άνοιξε η μαμά χελώνα το μπολ με τα κεφτεδάκια είδε ότι ξέχασε να πάρει κοντά της το νερό, το λέει στο μπαμπά χελώνο και αποφασίζουν να στείλουν το μικρό χελωνάκι να φέρει από το σπίτι το νερό. Αφού ξεκίνησε το μικρό χελωνάκι να πάει να φέρει το νερό τους λέει: – «Εγώ θα πάω αλλά εάν βάλει κανένας χέρι στα κεφτεδάκια δεν πάω.» Μετά από είκοσι δύο χρόνια δεν φάνηκε το μικρό χελωνάκι, κι ο πατέρας χελώνος λέει: – «Εγώ αρχίζω να τρώω γιατί με έχει κόψει η πείνα.» Τότε η μαμά χελώνα άρχισε να φέρνει αντιρρήσεις, αλλά με λίγη δυσκολία ο χελώνος κατάφερε να πείσει τη μαμά χελώνα. Σε κάποια στιγμή αφού είχαν φάει από πέντε κεφτεδάκια ο καθένας πετάγεται πίσω από κάτι θάμνους το μικρό χελωνάκι και τους λέει: – «Έτσι είστε ε;;; Τρώτε τα κεφτεδάκια!!! Δεν πάω για νερό.»
Ένας μαθητής ρωτάει τον δάσκαλο του : Κύριε , αφού η γη περιστρέφεται , πως δεν πέφτουν οι άνθρωποι όταν γυρίζει ανάποδα ;Τους κρατάει ο νόμος της βαρύτητας , εξηγεί ο δάσκαλος .Καλά και πριν ψηφιστεί αυτός ο νόμος ποιος τους κρατούσε ;
Ο Μπόμπος προσεύχεται μεγαλόφωνα: «Θεούλη μου, σε παρακαλώ, στείλε μου ένα ποδήλατο στα γενέθλιά μου». «Δεν είναι ανάγκη να φωνάζεις, ο Θεός δεν είναι κουφός», του λέει η μάνα του. «Το ξέρω», απαντά ο Μπόμπος, «αλλά η γιαγιά που βλέπει τηλεόραση στο διπλανό δωμάτιο είναι…»!
Ο Μπόμπος πηγαίνει βόλτα με τον πατέρα του και σε κάποια στιγμή περνάνε έξω από μια εκκλησία. Λέει τότε ο πατέρας στον Μπόμπο: «Μπόμπο, το σταυρό σου». Και ο Μπόμπος: «Το… δικό σου».
Ο μικρός Μπομπος κάθεται σ`ενα παγκάκι και χλαπακιαζει την μια σοκολάτα μετά την άλλη. Μετά την δέκατη σοκολάτα, ο κύριος που κάθεται λίγο παραδίπλα τού λέει: -παιδί μου, οι πολλές οι σοκολάτες δεν κάνουν καλό. Θα βγάλεις σπυράκια, θα σου χαλάσουν τα δόντια, θα χοντρύνεις. Ο μικρός Μπομπος:-ο παππούς μου έφτασε τα 107. -Έτσι, ε; Όμως ο παππούς σου έτρωγε δέκα σοκολάτες στην καθισιά; έτρωγε; -Όχι. Αλλά έκανε κάτι άλλο. Τους μαλάκες τους συμβουλάτορες τούς έγραφε στ`αρχιδια του.
Ο δάσκαλος του Μπόμπου, είχε ρωτήσει τα παιδάκια πως φαντάζονται τον Αγιο Βασίλη. Ο Μάριος είπε, ότι τον φαντάζεται σαν έναν άνθρωπο, με κόκκινα ρούχα. Η Μαρία είπε ότι τον φαντάζεται σαν έναν άνθρωπο, πάνω σε έλκηθρο. Όταν έφτασε η σειρά του Μπόμπου, αυτός είπε ότι τον φαντάζεται σαν ένα μεγάλο κώλο. Ο δάσκαλος του, τον ρώτησε γιατί και τότε ο Μπόμπος απάντησε: – «Όταν λέω του πατέρα μου τι θα μου κάνει δώρο τα Χριστούγεννα ο Αγιος Βασίλης μου λέει: Σκατά!»
Ο δάσκαλος βάζει έκθεση στην τάξη με θέμα: «Αν ήμουν πλούσιος». Όλοι αρχίζουν να γράφουν εκτός από το Μπόμπο. – Μπόμπο, εσύ γιατί δεν γράφεις έκθεση; ρωτάει ο δάσκαλος. – Περιμένω τη γραμματέα μου κύριε!
Μια μέρα είχαν πάει για βόλτα ο Μπόμπος και η γιαγιά του. Κάποια στιγμή, ο Μπόμπος μάζευε από κάτω διάφορα αντικείμενα. Η γιαγιά του τον είδε και του είπε να μην μαζεύει σκουπίδια από κάτω. Μετά από λίγη ώρα η γιαγιά του Μπόμπου σκόνταψε και έπεσε κάτω. Ζητά από το Μπόμπο να τη σηκώσει. Και τότε ο Μπόμπος της απαντά: – Γιαγιά μου είπες να μην παίρνω πράγματα από κάτω!
