Ένας ιεροκήρυκας φτάνει σ ένα χωριό αγρίων, όπου βλέπει ένα Πόντιο σε μια γωνιά με ένα ξύλινο χέρι και ένα ξύλινο πόδι. Πλησιάζει και λέει στον αρχηγό της φυλής: – Αυτό είναι καταπληκτικό! Πόσο περιποιηθήκατε τον πληγωμένο λευκό. Και εγώ που σας πέρασα για Κανίβαλους! Πάντως πρέπει να τον αγαπάτε πολύ, έτσι; – Μα φυσικά, παραδέχεται ο άγριος φύλαρχος. Τόσο πολύ, που τον τρώμε λίγο-λίγο.
Είναι δύο φυλακισμένοι και ρωτάει ο ένας τον άλλο. Α: Τι έκανες κι είσαι στη φυλακή; Β: Ήμουν στη δουλειά και δεν αισθανόμουν καλά. Μια και δεν είχε πολύ δουλειά μου λέει αφεντικό «άντε πήγαινε σπίτι σου να συνέλθεις». Πάω κι εγώ σπίτι μου και βρίσκω τη γυναίκα μου στο κρεβάτι με τον καλύτερό μου φίλο. Ε, άρπαξα τη κυνηγητική μου καραμπίνα και την άδειασα πάνω τους και βρέθηκα εδώ. Εσύ τι έκανες; Α: Πού να σου τα λέω. Σφαγή. Β: Αντε ρε και φαίνεσαι καλό παιδί. Α: Γυρίζω σπίτι μου και λέω στη γυναίκα μου: «Αγάπη μου, άκουσα ένα καταπληκτικό ανέκδοτο. Ακου να πεθάνεις απ τα γέλια». Της λέω το ανέκδοτο και την πιάνει ένα νευρικό γέλιο, γέλαγε ασταμάτητα επί δύο ώρες μέχρι που της ήρθε ανακοπή και πέθανε. Ο εισαγγελέας δε με πίστεψε και μου απήγγειλε κατηγορία ανθρωποκτονίας. Ήμουν στην πρώτη σελίδα όλων των εφημερίδων. Στη δίκη όταν έφτασε η ώρα της απολογίας μου, ο Πρόεδρος του Δικαστηρίου μου είπε ειρωνικά: «ώστε ισχυρίζεστε πως η σύζυγός απεβίωσε από το πολύ γέλιο. Για πέστε το και σ εμάς αυτό το τόοοοσο καταπληκτικό ανέκδοτο που λέτε πως της είπατε». Τους διηγήθηκα το ανέκδοτο κι άρχισαν όλοι να γελάνε ασταμάτητα. Ο Πρόεδρος, ο Εισαγγελέας, οι Δικαστές, οι Ένορκοι, οι δικηγόροι, οι αστυνομικοί, το ακροατήριο. Μόνο δυο Πόντιοι που κάθονταν στην άλλη άκρη της αίθουσας δεν γελούσαν. Πέρασαν δυο ώρες τρεις ώρες κι όλοι γελούσαν μέχρι που ξεψύχησαν ένας ένας. Μετά από δύο εβδομάδες πέθαναν και οι δύο Πόντιοι
Ένας Πόντιος, ένας Αμερικανός, και ένας Γάλλος, Δραπέτευσαν από τις φύλακες ανδρών. Εκεί που τρέχανε βρεθήκανε σε ένα δάσος και ανεβαίνουνε ο καθένας σε ένα δέντρο να κρυφτούνε . Όταν οι τρεις αστυνομικοί ψάχνοντας φτάσανε στο δάσος, πηγαίνουνε κάτω από το δέντρο όπου είχε ανέβει ο Γάλλος και λένε: «Ξέρουμε ότι είσαι εκεί πάνω, Κατέβα κάτω.» Ο Γάλλος σκέφτεται γρήγορα και λέει: «Τουίτ, Τουίτ, Τουίτ.» Οι αστυνομικοί σκέφτονται «είναι ένα πουλί» και πηγαίνουνε στο άλλο δέντρο όπου είχε ανέβει ο Αμερικανός. και λένε: «Ξέρουμε ότι είσαι εκεί πάνω, Κατέβα κάτω.» Ο Αμερικανός και αυτός σκέφτεται γρήγορα και λέει: «Γούού, Γούού, Γούού.» Οι αστυνομικοί σκέφτονται «είναι μια Κουκουβάγια» και πηγαίνουνε στο άλλο δέντρο όπου ήταν ο Πόντιος. Και πάλι λένε: : «Ξέρουμε ότι είσαι εκεί πάνω, Κατέβα κάτω.» Ο Πόντιος σκέφτεται για λίγο . . . και λέει «Μπέέέεε, Μπέέέεε, Μπέέέεε.»
– Πολύ ακριβές αυτές οι κρεμάστρες, λέει η κυρία στον Πόντιο υπάλληλο του καταστήματος. Μήπως έχετε άλλες φτηνότερες; Πολύ πιο φθηνές; – Να σας δώσω ένα καρφί, κυρία;
Έξω απο μια αίθουσα μπιλιάρδων περιμένουν στην ουρά 17 πόντιοι.Ξέρετε γιατί; -Γιατί η πινακίδα έξω γράφει: Απαγορεύεται η είσοδος κάτω των 18.
Ήταν ένας Πόντιος, ένας Γερμανός και ένας Γάλλος σε μία φυλακή όπου θα τους έκλειναν για πάντα στην απομόνωση αρκεί να έπαιρνε ότι παιχνίδι ήθελε ο καθένας. Ο Γερμανός πήρε ένα σκάκι, ο Γάλλος μία τράπουλα πού έχει πολλά παιχνίδια και ο Πόντιος ένα ταμπόν. Έκπληκτοι τον ρωτάνε οι άλλοι τι θα το κάνει. Αυτός τούς απαντά δείχνοντας τους τις οδηγίες, οι οποίες έλεγαν: «Μπορείτε να κάνετε ιππασία, κολύμπι, ποδήλατο, γυμναστική κλπ.»
Ένας Πόντιος τηλεφωνάει στο Τμήμα τεχνικής υποστήριξης εκτυπωτών της Hewlett-Packard. Με ένα ανεπίλυτο πρόβλημα: δεν μπορεί να τυπώσει το κίτρινο. Όλα τα άλλα χρώματα βγαίνουν άψογα-πράγμα που παραξενεύει πολύ τον τεχνικό, διότι τα μόνα πραγματικά χρώματα είναι το μπλε, το κόκκινο και το κίτρινο. Το πράσινο, πχ, είναι συνδυασμός μπλε και κίτρινου, αλλά έλα που το πράσινο έβγαινε εντάξει! Όπως και κάθε χρώμα του ουράνιου τόξου, εκτός απο το κίτρινο. Ο τεχνικός τον βάζει να αλλάξει το φυσίγγι της μελάνης-τίποτα. Να απεγκαταστησει και να επαναγκαταστησει τους ντράιβερς-τίποτα. Ρωτάει τους συναδέλφους για βοήθεια- τίποτα. Μετά απο δυο ώρες άκαρπο ψαχτηρι ήταν έτοιμος να πει στον Πόντιο να τους στείλει τον εκτυπωτή για επισκευή, οπότε ρωτάει ο Πόντιος -να δοκιμάσω να τυπώσω σε άσπρο χαρτί, αντί για το κίτρινο που βάζω;
Είχε πάει ο Γιωρίκας στη ζούγκλα για σαφάρι. Όταν γύρισε τον ρωτάει ο Κωστίκας: – Πως πήγε το ταξίδι; – ?στα, του απαντάει, χάλια. – Γιατί ρε; ρωτάει o Κωστίκας. – Εκεί που καθόμουν ήρθε ένας γορίλας και με γά…ε. – Ωχ φίλε μου σε καταλαβαίνω! Θα πρέπει να νιώθεις πολύ ντροπιασμένος… – Ναι ρε γαμώτο, γύρισα και από τότε, ούτε τηλέφωνο δε με πήρε!
Ήταν ο Γιωρίκας διευθυντής μιας μεγάλης επιχείρησης στην Αμερική. Μια μέρα καθώς μπαίνει στο γραφείο, του δίνει η γραμματέας την αλληλογραφία του. Μεταξύ των άλλων ανοίγει και έναν φάκελο ο οποίος περιείχε δύο λευκές σελίδες. Σκέφτεται λίγο ο Γιωρίκας και λέει:- Αυτό το γράμμα είναι από τον Κωστίκα. Αυτό το παιδί, ακόμα δεν μου μιλάει!
Ο Γιωρίκας, ναυτικός από τα γεννοφάσκια του, αποφάσισε να παντρευτεί το καλύτερο κορίτσι του χωριού. Στην πρώτη τους νύχτα μαζί, της δείχνει το «τέρας» του και της λέει πως είναι μοναδικό στον κόσμο. Αυτή φυσικά τον πιστεύει. Ο καιρός περνάει, ο Γιωρίκας μπαρκάρει για ένα ταξίδι Αμερική – Βραζιλία και όταν γυρνάει σπίτι του μετά από μήνες, βλέπει την γυναίκα του. Ορεξάτος όπως ήταν την πάει κατευθείαν στην κρεβατοκάμαρα. Εκεί αυτή του λέει: – Γιωρίκα μ , δεν μου είχες πει πως αυτό είναι μοναδικό στον κόσμο; – Ναι, μόνο εγώ έχω τέτοιο… – Εγώ όμως ξέρω ότι έχει και ο Κωστίκας ένα τέτοιο. – Α, κοίτα ο Κωστίκας δεν είχε, αλλά ήμασταν μαζί στρατό και επειδή εγώ είχα δύο του έδωσα το ένα… – Μα καλά βρε Γιωρίκα, ήταν ανάγκη να του δώσεις το *καλύτερο*;