Ήταν μια φορά ένας Πόντιος που έβαφε το σπίτι του. Κάποια στιγμή έρχεται η μαμά του και του λέει: – Γιατί βρε δε βάζεις μια εφημερίδα από κάτω μη λερώσεις; Και αυτός απαντά: – Δεν πειράζει. Φτάνω και έτσι.
Ο Γιωρίκας συναντά στο δρόμο ένα τζίνι που του λέει να κάνει μια ευχή κι αυτό θα την πραγματοποιήσει. -Θέλω να κατουράω ουίσκι, λέει αυτός. -Μα είσαι σίγουρος; Μπορείς να ζητήσεις λεφτά, πλούτη ότι θέλεις. -Όχι εγώ θέλω να κατουράω ουίσκι. Τι να κάνει το τζίνι, του πραγματοποιεί την ευχή. Πάει στο σπίτι ο Γιωρίκας, φωνάζει την Σουμέλα: -Γυναίκα, φέρε φιστίκια και δυο ποτηράκια. Τα φέρνει παραξενευμένη η Σουμέλα. -Τι τα θες; τον ρωτάει. Αφού δεν έχουμε ποτά. -Από σήμερα έχουμε όσο ουίσκι θέλουμε, της λέει αυτός. Και πραγματικά γεμίζει τα ποτήρια ουίσκι. Τσουγκρίζουν, πίνουν ένα, πίνουν δύο, κάνουν κέφι……κάνουν κι ένα παιχνιδάκι. Το άλλο βράδυ τα ίδια. -Γυναίκα, φέρε φιστικιά και δυο ποτηράκια. Κι έτσι περνούσαν τα βράδια τους. Ένα βράδυ όμως το σκηνικό άλλαξε. -Γυναίκα, φέρε φιστικιά κι ένα ποτηράκι. -Ένα, γιατί ένα; -Εσύ σήμερα θα πιεις απ το μπουκάλι.
Ο νεαρός σύζυγος στην Πόντια γυναίκα του: – Τι είναι εκείνο που κάνει το κρέας να έχει τόσο παράξενη γεύση; – Δεν μπορώ να καταλάβω, του λέει εκείνη, το μαγείρεψα όπως έπρεπε και μάλιστα για να μην καεί του έβαλα και αντιηλιακό λάδι!
Στο Πύργο Ηλείας.
Μερικοί φίλοι συνήθιζαν να βρίσκονται συχνά και να λένε ανέκδοτα για να περνάνε ευχάριστα την ώρα τους. Με το πέρασμα του χρόνου, είπαν τα ανέκδοτα που ήξεραν τόσες πολλές φορές το καθένα που τα είχαν μάθει πια απ έξω… Αποφάσισαν λοιπόν να τα αριθμήσουν για να μη τα επαναλαμβάνουνε συνεχώς… Απλά ήξεραν πιο ανέκδοτο αντιστοιχούσε στο κάθε αριθμό και αναφέροντας μόνο και μόνο τον αριθμό έσκαγαν στα γέλια. Μια μέρα βρέθηκαν όπως πάντα κι άρχισαν να λένε ανέκδοτα: – Αριθμός 5, είπε ο πρώτος στη σειρά κι οι υπόλοιποι σκάσανε στα γέλια επιδοκιμάζοντας «Καλόοο, πολύ καλόοοο»! -Αριθμός 128, λέει ο δεύτερος. Νέα γέλια, νέες επιδοκιμασίες «Καλόοοο, πολύ καλόοοο!» Ένας Πόντιος που καθότανε δίπλα και τους άκουγε τους πρότεινε να πει κι αυτός ένα ανέκδοτο κι εκείνοι δεχτήκαν: -Μουνί! λέει ο Πόντιος…. -Μα αυτό δεν είναι ανέκδοτο, του λένε -Ναι! Όμως είναι καλόοοοο, πολύ καλόοοοο.
Ο Γιωρίκας μπαίνει σ ένα μπαρ στην Αμερική.Δεν ξέρει ούτε λέξη Αγγλικά.Δίπλα του καθόταν ένας Γερμανός, ένας Γάλλος και ένας Ιταλός.Η μπαργούμαν πηγαίνει στον Ιταλό.-Τι θα πάρετε, τον ρωτάει.-Ένα Μπλάκ Τζόννυ, απαντάει ο Ιταλός.Μετά πηγαίνει στον Γάλλο.-Τι να σας βάλω, τον ρωτάει.-Ένα Μπλάκ Λέυμπλ, απαντάει ο Γάλλος.Ο Γιωρίκας έχει πάθει πλάκα. Όλο Μπλάκ ακούει και δεν καταλαβαίνειτίποτα.Στη συνέχεια η μπαργούμαν ρωτάει τον Γερμανό.-Ένα Black and White, απαντάει εκείνος.Ο Γιωρίκας τα έχει πάρει.Ξαφνικά η μπαργούμαν έρχεται στο μέρος του.-Εσάς τι να σας φέρω, του λέει.-Ένα…Ένα…Ένα Μπλάκεντέκερ……
Μια φορά ο Γιωρίκας πάει στην Κωνσταντινούπολη για δουλειές. Κατάκοπος το βράδυ ψάχνει ένα ξενοδοχείο να κοιμηθεί. Όλα όμως ήταν γεμάτα ώσπου τελικά βρίσκει σ` ένα ξενοδοχείο ένα δωμάτιο που όμως έπρεπε να κοιμηθεί με έναν υπαστυνόμο. Πριν πάει στο δωμάτιο του παρακαλά το ρεσεψιονίστα να τον ξυπνήσει στις 7 το πρωί. Την άλλη μέρα ο ρεσεψιονίστας ξεχνάει και τον ξυπνάει στις 8. Πάνω στη βιασύνη του ο Γιωρίκας βάζει τα ρούχα του υπαστυνόμου. Στο δρόμο όλοι τον χαιρετούσαν με σεβασμό ώσπου σε μια βιτρίνα διαπιστώνει ότι φόρεσε λάθος ρούχα και λέει: Ρε το μαλάκα το ρεσεψιονίστα αντί να ξυπνήσει εμένα ξύπνησε τον υπαστυνόμο!
Ο Κωστίκας πάνω στη σκάλα επιδιορθώνει τη στέγη του. Περνάει ο ταχυδρόμος και του λέει: -Καλημέρα Κωστίκα, έχεις ένα γράμμα κατέβα να το πάρεις. -Δεν μπορώ τώρα, άνοιξε το εσύ, δικός μου άνθρωπος είσαι. Το ανοίγει ο ταχυδρόμος αλλά δεν βλέπει τίποτε άλλο παρά μία λευκή σελίδα. – Μα εδώ δεν γράφει τίποτα Κωστίκα, του λέει. Κι ο Κωστίκας: -Αααα, ξέρω, είναι από τον Γιορίκα, είμαστε μαλωμένοι και δεν μιλιόμαστε!!
– Πολύ ακριβές αυτές οι κρεμάστρες, λέει η κυρία στον Πόντιο υπάλληλο του καταστήματος. Μήπως έχετε άλλες φτηνότερες; Πολύ πιο φθηνές; – Να σας δώσω ένα καρφί, κυρία;
Μια πόντια παρουσιάζεται στο αστυνομικό τμήμα: – «Μήπως βρήκατε την ομπρέλα μου που την έχασα χτες;» – «Πότε το αντιληφθήκατε;», τη ρωτάει ο αστυνομικός. – «Όταν επιχείρησα να την κλείσω!»