Δυο Σκοτσέζοι χάνονται στις Αλπεις.Ξεκινούν διάφοροι φορείς προσπάθεια να τους βρουν. Μετά από αρκετές μέρες τους εντοπίζουν σε κάποιο καταφύγιο.Φτάνουν και χτυπούν την πόρτα:Ανοίξτε, Ερυθρός Σταυρός.Και ακούγεται μια αδύναμη φωνή από μέσα:- Δώσαμε, δώσαμε…
Κάποτε, σε ένα χωριό της Κρήτης παντρεύτηκε ο Σήφης τη Μαρία, μια νεαρή χήρα, που όμως έκανε θαύματα στο κρεβάτι. Τριαντάρης αυτός, εικοσάρα αυτή, έδιναν κάθε βράδυ στο κρεβάτι να καταλάβει. Όμως ο πατέρας του Σήφη τον έβλεπε συνέχεια να είναι πιο αδύναμος, να μην μπορεί να δουλέψει. Κατάλαβε δηλαδή ότι ζοριζόταν ο κακομοίρης κάθε βράδυ να τα βγάλει πέρα με τη Μαρία. Μια μέρα λοιπόν το λέει: – «Μωρέ Σήφη, ανησυχώ κοπέλι μου με την κατάστασή σου. Από πρώτος δουλευτής του χωριού έχεις γίνει σαν τον κακομοίρη. Αμε μωρέ στο μπάρμπα σου στη Σητεία για καμιά βδομάδα να ξεκουραστείς γιατί δε σε βλέπω καλά.» Στην αρχή του κακοφάνηκε το Σήφη, όμως και ο γιατρός του χωριού του είπε ότι η ιδέα του πατέρα του ήταν καλή. Σηκώνεται λοιπόν και πάει στο θείο του το Μανούσο για μια βδομάδα. Εκεί ξεκουράστηκε, μπήκε πάλι σε ρυθμούς κανονικούς και ήταν πια έτοιμος να γυρίσει. Στο δρόμο όμως προς το χωριό, του χαλάει το αυτοκίνητο και έπρεπε να κάνει την υπόλοιπη διαδρομή με τα πόδια. Ο δρόμος ανηφορικός, κατακαλόκαιρο, το νερό του είχε τελειώσει, αλλά ήξερε πως εκεί κοντά ήταν μια πηγή με δροσερό νερό. Πάει λοιπόν γρήγορα γρήγορα και βλέπει μια σαρανταριά κατσίκες σε ένα μαντρί, που τις είχε αφήσει ο βοσκός τους να τις πηδήξει ο τράγος. Παρατηρούσε λοιπόν τον τράγο να κάνει ότι μπορεί για να μην αφήσει παραπονεμένες τις κατσίκες. Ξαφνικά ο τράγος πέφτει κάτω αποθεωμένος από μια μικρή κατσικούλα και δε φαινόταν να είναι πολύ καλά. Γυρίζει λοιπόν ο Σήφης και του λέει: – «Ρε κακομοίρη, δεν έχεις κανένα μπάρμπα στη Σητεία να πας να ξεκουραστείς;»
Δυο Βλάχοι, βοσκούσαν τα πρόβατά τους στην κορυφή ενός βουνού. Είχαν πολύ καιρό να πατήσουν το πόδι τους στην πεδιάδα και επομένως πολύ καιρό να δουν θηλυκιά ύπαρξη. Για καλή τους τύχη όμως, το αυτοκίνητο μιας τουρίστριας που εξερευνούσε & θαύμαζε τις ομορφιές της φύσης, έπεσε σε ένα χαντάκι και μη μπορώντας να το βγάλει καλούσε για βοήθεια. Οι δυο βλάχοι, αφού την πλησίασαν και τη ρώτησαν τι συμβαίνει, προσφέρθηκαν να τη βοηθήσουν ζητώντας της όμως να «κοιμηθεί» μαζί τους το βράδυ. Η τουρίστρια δέχτηκε. Όταν έφτασε η κρίσιμη στιγμή, η γυναίκα ζήτησε από τους βλάχους να φορέσουν τα προφυλακτικά που τους έδωσε. Αυτοί μη γνωρίζοντας για αυτά, γεμάτοι περιέργεια, τη ρώτησαν. – Τι εν τούτα; Η τουρίστρια τότε τους απάντησε πως πρέπει να τα φοράνε για να μη μείνει έγκυος. Έτσι λοιπόν αφού τα φόρεσαν, ανυπόμονοι για το πότε θα φτάσει επιτέλους η στιγμή να την ορμήξουν, πέρασαν όλη νύχτα μαζί της. Το πρωί η τουρίστρια σηκώνεται, παίρνει το αυτοκίνητό της που το είχαν ήδη βγάλει, και έφυγε. Μετά από ένα μήνα, οι Βλάχοι ξαναβρίσκονται στην ίδια κορυφή. Ο ένας τότε, φωνάζει στον άλλο από απόσταση: – ΕΕΕΕΕ, Μήήτσοοοο, ρεεε, σε ενδιαφέρ εάν μείνει έγκυος η τουρίστριαααα; -Ουόοοοοοχιιιι, απαντά ο Μήτσος. Ε, τότε ρε, γιατί δι τα βγάζουμι αυτά; (ρωτάει δείχνοντας το όργανό του;)
Τράκαραν 2 βλάχοι μετωπική , βγαίνει λοιπόν ο ένας έξω και του φωνάζει προκλητικά , τι κανς ρε μα**κα δε βλέπς αυτός του απαντά με ύφος Γιατί ρε , δε σε πετχα !
Μια μέρα σε ένα αεροπλάνο που πήγαινε από Κρήτη στην Αθήνα: 1ος πιλότος: «Ωχ, μεγάλη καταστροφή!» 2ος πιλότος: «Τι, τι έπαθες;» 1ος πιλότος: «Χάλασε η μηχανή!» 2ος πιλότος: «Φτου. . Αλλά πρέπει να το πούμε και στους επιβάτες.» 1ος πιλότος: «Ναι, αλλά μαλακά- μαλακά.» 2ος πιλότος: «Έχω μια ιδέα.» Παίρνει το μικρόφωνο και λέει σε στυλ Κρητικής μαντινάδας: – «Εχάλασε η μηχανή και τ` αεροπλάνο πέφτει.» Και ακούγεται από πίσω. – «Έλα έλα και τ` αεροπλάνο πέφτει.»
Ο Θεός ρίχνει μια ματιά στη γη και βλέπει σε μια χώρα της Αφρικής τους ανθρώπους σε άθλια κατάσταση: μικρά παιδιά να πεθαίνουν από πείνα και αρρώστειες που στον αναπτυγμένο κόσμο έχουμε ξεχάσει, μεγάλους εξαϋλωμένους, με πληγωμένα κορμιά από μολύνσεις και γύρω τους ερημωμένη γη και καταστροφή. Ρωτά γιατί συμβαίνει αυτό και οι άγγελοι του απαντούν πως ο ίδιος αποφάσισε παλιά ότι έτσι πρέπει να γίνεται για να τιμωρηθεί το ανθρώπινο γένος για το προπατορικό αμάρτημα. Ο Θεός αποκρίνεται απορημένος: Μα εγώ πλάκα έκανα. Ξανακοιτάζει στη γη και λίγο πιο πάνω στην υδρόγειο βλέπει κάτι καθολικούς ιερείς που περνούσαν ζωή χαρισάμενη. Ρωτά πάλι ξαφνιασμένος τώρα: αυτοί γιατί δεν υποφέρουν; Και η απάντηση: Αυτοί Πανάγαθε το ξέρανε ότι έκανες πλάκα…
Μια μέρα οι Γερμανοί συνέλαβαν έναν Ιταλό, έναν Αλβανό, ένα Πολωνό και έναν Έλληνα. Πριν αρχίσουν τα βασανιστήρια, οι Γερμανοί ρώταγαν τους μελλοβασανισμένους τι ήθελαν να βάλουν στη πλάτη τους από πριν. Ρωτάνε τον Ιταλό και επειδή δε σκέφτηκε τίποτα τον πλάκωσαν στο ξύλο. Στη συνέχεια ρωτούν τον Αλβανό με αποτέλεσμα να πάθει τα ίδια με τον πρώτο. Ρωτούν τον Πολωνό και δεν τους απαντάει και έτσι τον χτυπάνε κι αυτόν. Αυτός όμως, επειδή ήταν πολύ δυνατός δεν πονούσε. Στο τέλος ρωτούν και τον Έλληνα και αυτός τους απαντά: – «Βάλτε στην πλάτη μου τον Πολωνό!»
Είναι ένα βοσκαρουδάκι στο τσαγκάρη να του μπαλώσει τα στιβάνια . Όξω από το τσαγκάρικο περνά μια γραί και σέρνει μια αίγα από δε κλουθά . Γειάε εκειά ένα διάολο κάνει η γραί νευριασμένη και δυνατά . Ολόρθο πετάχτηκε το βοσκαρουδάκι όξω και λέει στη γραί : Πούντονε θειά απού δεν έχω ξαναθωρεμένο ! βοσκαρουδάκι = μικρός βοσκός. κλουθά = ακολουθώ . γραί = γριά . Γειάε = κοίταξε
Ένα Αλβανάκι, ο Αλία, ήρθε στην Ελλάδα με τους γονείς του και το έστειλαν σχολείο. Την πρώτη μέρα ρωτάει η δασκάλα τα παιδάκια: -Εσένα πώς σε λένε; -Ελενίτσα. -Και εσένα; -Κωστάκη. Ήρθε και η σειρά του μικρού Αλία: -Εσένα πώς σε λένε; -Με λένε Αλία και είμαι από την Αλβανία. -Από εδώ και πέρα θα λέμε πως είσαι ο Γιαννάκης και είσαι από την Ελλάδα. Χάρηκε πολύ ο μικρός, αφού τα υπόλοιπα παιδιά δε θα τον κορόιδευαν και θα έπαιζαν μαζί του. Όταν γύρισε σπίτι του λέει η μητέρα του: -Αλία, πλύνε τα χέρια σου και έλα να φάμε. -Δε με λένε Αλία. Με λένε Γιαννάκη και είμαι Ελληνόπουλο. -Τι είπες; Αντί να είσαι περήφανος που είσαι από την Αλβανία λες πως είσαι Ελληνόπουλο; Και του δίνει ένα χέρι ξύλο. Το βράδυ γυρίζει ο πατέρας του. -Τι έχεις Αλία; Γιατί κλαις; -Ουφ πια! Δε με λένε Αλία. Με λένε Γιαννάκη και είμαι Ελληνόπουλο. -Τι είπες; Δεν ντρέπεσαι να λες ότι είσαι Ελληνόπουλο; Και τον δέρνει και αυτός. Την επόμενη μέρα πάει στο σχολείο και τον βλέπει η δασκάλα μελανιασμένο. -Τι έπαθες Γιαννάκη; -Πού να σας τα λέω κυρία. Χτες το βράδυ με έδειραν δυο Αλβανοί!