Μια φορά ένας χωρικός έπλενε τη γάτα του στο ποτάμι. Τον είδε ένας περαστικός και του λέει: – «Μέχρι να πάω και να γυρίσω να δεις που θα τη ψοφήσεις τη γάτα. Που ξανακούστηκε να πλένουν τις γάτες!» – «Εγώ θα προσέχω του λέει ο χωρικός.» Στο γυρισμό βρίσκει το χωρικό να κλαίει. – «Δεν σου τα έλεγα εγώ ότι δεν πλένουν τις γάτες;» – «Μα δε μου ψόφησε στο πλύσιμο, στο στύψιμο την έπαθα τη δουλειά.»
Ο Καρεμπέ τρέχει στην παραλιακή με την Porche του όταν ξαφνικά τον προσπερνά άλλη Porche με ιλιγγιώδη ταχύτητα από την οποία όμως βλέπει να πέφτει έξω ένα τσαντάκι. Σταματά, το μαζεύει, κοιτάζει μέσα και βρίσκει άδεια οδήγησης, δίπλωμα και άλλα χαρτιά του γνωστού ηθοποιού Leonardo di Caprio. «Πω!Πω!» σκέφτεται «ο φίλος μου ο Λεονάρντο βρίσκεται στην Αθήνα. Να τον προλάβω να του τα δώσω!» Αρχίζει λοιπόν να τρέχει με ιλιγγιώδη ταχύτητα για να προλάβει τον Λεονάρντο. Για κακή του τύχη όμως λίγο πιο κάτω έχει στήσει μπλόκο η Τροχαία και τον σταματά. Πλησιάζει ο ένας από τους δυο τροχονόμους, εντελώς Βλάχος και του λέει: «Αδεια και δίπλουμα, παρακαλού!» Ο Καρεμπέ ανακαλύπτει ότι τα έχει ξεχάσει και τα δύο να τα πάρει από το άλλο αμάξι που έχει η Αντριάνα. Βλέπει δίπλα το τσαντάκι και αποφασίζει να χρησιμοποιήσει τα χαρτιά του φίλου του. Δίνει λοιπόν την άδεια και το δίπλωμα οδήγησης του Λεονάρντο και περιμένει. Ο τροχονόμος τα παίρνει, βλέπει τα στοιχεία και τη φωτογραφία το Λεονάρντο και αρχίζει να κοιτάζει μια τα χαρτιά και μια τον Καρεμπέ, γυρίζει στον συνάδελφό του και του λέει: «Ρε συ Μήτσο, εφτούνος στουν Τιτανικού, στου τέλους πνίγηκε ή κάηκε;»
Μπαίνει ο Τοτός μέσα στο μπάνιο και βλέπει τον πατέρα του γυμνό , οπότε τον ρωτάει : – Ρε πατέρα τι είναι αυτό το τριχωτό ; Μικρό παιδί ο Τοτός οπότε ο πατέρας του για να μην τον πονηρέψει του λέει: – Αυτό το τριχωτό αγόρι μου είναι …σκαντζόχοιρος Το κοιτάζει από εδώ ο Τοτός.. το κοιτάζει από εκεί.. οπότε λέει: – Καλά ρε πατέρα… σκαντζόχοιρος με τέτοια πο**σα;
-Ποια ήταν τα τελευταία λόγια που ακουστήκαν πριν από τα καταστροφικά tsunami στην Ινδονησία?-Ωραίες παραλίες έχουν εδώ, Μαρίκα!
Ο Τοτός και ο Μπόμπος συναγωνίζονται ποιος θα πει το μεγαλύτερο ψέμα. Λέει ο Τοτός, εγώ, εκεί που έτρωγα το αυγό το μελάτο, μου έπεσε το κουταλάκι μέσα. Έβαλα μια σκάλα λοιπόν και κατέβηκα να το πάρω. Κοίταξα αριστερά, κοίταξα δεξιά, ώσπου σε μια στιγμή είδα το κουταλάκι. Πήγα να το πάρω αλλά το κρατούσε κάποιος και δεν μου το έδινε. Λέει και ο Μπόμπος: Καλά δεν με γνώρισες; Εγώ ήμουν!
Ο Καθηγητής Παντελής Βιολογίδης, κάνει μια σημαντικότατη ανακοίνωση σε παγκόσμιο συνέδριο Ιατρικής, σχετικά με τις επιπτώσεις της αναπηρίας στην ακοή…. Έμπροσθεν ενός ενθουσιώδους ακροατηρίου από όλες τις χώρες της Γης, επιδεικνύει το πείραμα που επαληθεύει τους ισχυρισμούς του. -Ιδού κύριοι, αποκόπτω έναν των τεσσάρων ποδών αυτού του βατράχου και του φωνάζω να πηδήσει!…Παρακαλώ διευκολύνετε με ,για την επιτυχή διεξαγωγή του πειράματος και ανακράξατε όλοι εν χορό για να πηδήξει ο βάτραχος… Πράγματι το ακροατήριο εν χορό, ανακράζει: -Βάτραχε πήδα!… Και πραγματικά ο βάτραχος πηδά εν μέσω χειροκροτημάτων των συνέδρων… -Δεύτερον μέρος του πειράματος και αποκόπτομε και τον δεύτερον πόδα του βατράχου και παρακαλώ φωνάξτε!… -Βάτραχε πήδα!…. Και πραγματικά, ο βάτραχος εν μέσω αλαλαγμών του ακροατηρίου ξαναπηδά… -Τρίτον μέρος του πειράματος !… Αποκόπτω τον τρίτον πόδα του βατράχου, και σας παρακαλώ να ανακράξομε όλοι να ξαναπηδήξει… Πραγματικά, το ακροατήριο που συμμετέχει ενεργά στην διεξαγωγή του πειράματος φωνάζει εν χορό: -Βάτραχε πήδα!…. Ω! του θαύματος ,ο βάτραχος κατορθώνει να ρίξει ένα ακόμη σάλτο εν μέσω δαιμονιώδους θορύβου του ακροατηρίου που ζει έντονα την διεξαγωγή του πειράματος… -Φθάνομε τώρα στο τέταρτων και πλέον αποφασιστικό μέρος του πειράματος, καθώς αποκόπτομε τον τέταρτων και τελευταίων πόδα του βατράχου…Παρακαλώ φωνάξτε όλοι μαζί… -Βάτραχε πήδα!… Όμως ο βάτραχος μένει απαθής στην απαίτηση του ακροατηρίου…Οπότε ο σοφός κ. Καθηγητής εξηγεί το πείραμα και την κατάληξη του: -Για να καταλήξομε στο καινοφανές συμπέρασμα αγαπητοί μου, ότι αποκτωμένου και του τετάρτου ποδός ενός βατράχου, ούτως…κουφαίνεται!…
Ο δημόσιος κατήγορος στο δικαστήριο μιας μικρής επαρχιακής πόλης καλεί την πρώτη του μάρτυρα, μια γιαγιά γύρω στα 80 και την ρωτάει με τελείως επαγγελματικό ύφος:- Με γνωρίζετε εμένα κυρία Θεοδώρου; – Και βέβαια σας γνωρίζω κύριε Αλεξίου, απαντάει η ηλικιωμένη γυναίκα. Σας ξέρω από μικρό παιδάκι και πρέπει να ομολογήσω ότι με έχετε απογοητεύσει. Λέτε ψέματα, απατάτε συνέχεια τη γυναίκα σας, κουτσομπολεύετε τους πελάτες σας. Βεβαίως σας γνωρίζω!Αποσβολωμένος τελείως ο δικηγόρος από την απρόσμενη απάντηση της γριάς και μη ξέροντας τι άλλο να πει, δείχνει με το δάχτυλό του στην άλλη μεριά της αίθουσας και λέει:- Τον δικηγόρο της υπεράσπισης τον γνωρίζετε; – Ω ναι και τον κύριο Σοφόπουλο τον γνωρίζω, απαντά πάλι η μάρτυς. Τον κρατούσα όταν ήτανε μωρό και μπορώ να πω ότι κι αυτός με έχει απογοητεύσει. Είναι μέθυσος και χαρτοπαίκτης, δεν μπορεί να κάνει σχέση με καμία και είναι από τους χειρότερους δικηγόρους της πόλης μας!Στο σημείο αυτό, ο πρόεδρος χτυπά το σφυράκι του στην έδρα, διακόπτει τη διαδικασία και καλεί και τους δύο δικηγόρους να πλησιάσουν την έδρα. Όταν πλησιάζουν, σκύβει μπροστά και τους λέει με σιγανή φωνή:- Όποιος πούσ*** από τους δυο σας τη ρωτήσει αν με ξέρει, την έβαψε!
Στο Πέραμα οι κοπελιές ανθίζουν σαν μπουμπούκια
όχι σαν τσ’άλλες τσι χαζές που κάνουνε τσιμπούκια
Ήταν τρεις φίλες, η Αννα, η Βαρβάρα και η Γωγώ. Αυτές λοιπόν οι τρεις φίλες, πήγαιναν κάθε απόγευμα για καφέ. Ένα απόγευμα λοιπόν λέει η Αννα: – «Κορίτσια, δεν θα πιστέψετε τι μου συνέβη χθες. Ήρθε ο Ανδρέας αργά από την δουλειά του, κατασκοτωμένος από την κούραση και του λέω: – «Πήγαινε μωρό μου να κάνεις ένα κρύο μπάνιο κι έλα εδώ, να σε ξεκουράσω εγώ.» Kι έτσι έγινε. Μέχρι να βγει από το μπάνιο, εγώ είχα φορέσει ότι πιο πρόστυχο εσώρουχο είχα και τον περίμενα. Μόλις βγήκε, του τραβάω την πετσέτα του, τα πιάνω και του λέω: – «Μωρό μου, τι κρύα αρ….. είναι αυτά που έχεις; Έλα εδώ να σου τα ζεστάνω εγώ.» Kι έγινε κορίτσια της τρελής μέχρι το πρωί! – «Θα το δοκιμάσω κι εγώ», λέει η Βαρβάρα. Την επόμενη μέρα λοιπόν, βρίσκονται πάλι οι τρεις φίλες και κατενθουσιασμένη η Βαρβάρα τους λέει: – «Αννα είχες απόλυτο δίκιο. Έκανα ακριβώς το ίδιο και είχε… φοβερά αποτελέσματα. Ήρθε χθες ο Βασίλης από τη δουλειά, ψόφιος από την κούραση. Και του είπα: – «Πήγαινε μωρό μου να κάνεις ένα κρύο μπάνιο κι έλα εδώ σε εμένα να σε ξεκουράσω.» Μέχρι να βγει από το μπάνιο, φόρεσα ότι πιο πρόστυχο βρήκα μπροστά μου και μόλις βγαίνει από το μπάνιο, του τραβάω την πετσέτα, του τα πιάνω και του λέω: – «Μωρό μου, τι κρύα αρ….. είναι αυτά που έχεις; Έλα εδώ να σου τα ζεστάνω.» Kι έγινε της κόλασης μέχρι το πρωί. Τότε, σκέφτηκε και η Γωγώ: – «Γιατί μόνο αυτές; Θα δοκιμάσω κι εγώ!» Την επόμενη μέρα λοιπόν, θα ξαναβρίσκονταν οι τρεις φίλες. Η Βαρβάρα όμως είχε αργήσει. Κάποια στιγμή, μετά από πάρα πολύ ώρα, έρχεται η Γωγώ, μαύρη από το ξύλο, γεμάτη μελανιές και γδαρσίματα. – «Τι έπαθες καλέ;», τη ρωτάνε οι φίλες της. – «Να, εχθές όταν ήρθε ο Γιάννης από την δουλειά, πεθαμένος από την κούραση, του λέω: – «Πήγαινε μωρό μου να κάνεις ένα κρύο μπάνιο και έλα μετά εδώ σε εμένα να σε ξεκουράσω.» Eν τo μεταξύ, φόρεσα ότι πιο πρόστυχο είχα στο σπίτι (Σνιφ-σνιφ) – «Ε, ωραία και μετά τι έγινε;» – «Μόλις βγήκε από το μπάνιο, πάω κοντά του, του τραβάω την πετσέτα και του λέω: – » Μωρό μου, γιατί έχεις ζεστά αρ…..; O Ανδρέας και ο Βασίλης τα είχαν κρύα!»