Πάει ένας σ` ένα ζαχαροπλαστείο. Εκεί, του λέει η υπάλληλος: – «Τι να σας βάλω;» Αυτός, κοιτάζοντας τη βιτρίνα με τα γλυκά, την ρωτάει: – «Αυτό τι είναι;» και η υπάλληλος απαντάει ότι το γλυκό που κοίταγε, είναι τουλούμπα. – «Α! Καλά, θα περιμένω.» – «Τι θα περιμένετε κύριε;» – «Μέχρι να `ρθει ο Λούμπας να το πάρει.»
Ο Κωστίκας κι ο Γιωρίκας συζητούν για τα παιδιά τους. – Αχ, Γιωρίκα, λέει ο Κωστίκας, ο γιος μου είναι πολύ χαζός. Αφού να φανταστείς του έδωσα ένα κατοστάρικο για να αγοράσει 2 κάσες μπύρες κι αυτός έφυγε για να τις αγοράσει χωρίς να μου ζητήσει άλλα λεφτά. – Αυτό δεν είναι τίποτα, λέει ο Γιωρίκας. Εγώ είπα στο γιο μου να πάει να δει άμα έρχομαι κι αυτός ο χαζός πήγε. Συναντιούνται τώρα τα παιδιά του Κωστίκα και του Γιωρίκα και λέει ο γιος του Κωστίκα. – Ο μπαμπάς μου είναι τελείως βλάκας. Αφού να σκεφτείς μου έδωσε ένα κατοστάρικο να πάω να του πάρω 2 κάσες μπύρες και δεν σκέφτηκε ότι είμαι μικρός και δεν μπορώ να τις κουβαλήσω. – Αυτό δεν είναι τίποτα λέει ο γιος του Γιωρίκα. Εμένα ο μπαμπάς μου, μου είπε να πάω να δω αν έρχεται λες και δεν μπορεί να πάει να δει μόνος του.
Μια κυρία πηγαίνει στο Γιατρό. – Γιατρέ μου θα ήθελα ο άνδρας μου να γίνει πιο…πιο, ξέρετε εσείς, πιο Ταύρος, τέλος πάντων. Και ο Γιατρός: – Κυρία μου γδυθείτε. Ας αρχίσουμε από τα κέρατα.
Η δασκάλα του Τοτού ρωτάει τους μαθητές της: – «θέλω να μου φτιάξετε μια πρόταση που να έχει μέσα τη λέξη μάλλον.» Σηκώνει το χέρι η Ελενίτσα. – «Πες μας Ελενίτσα,» λέει η δασκάλα. – «Χθες πήγαμε με τους γονείς μου σε μια ταβέρνα, μάλλον πεινούσαμε.» – «Μπράβο Ελενίτσα,» λέει η δασκάλα. Σηκώνει το χέρι ο Κωστάκης. – «Πες μας Κωστάκη,» λέει η δασκάλα. – «Προχθές πήγα με την οικογένεια μου στη παραλία, μάλλον έκανε ζέστη.» – «Μπράβο Κωστάκη,» λέει η δασκάλα. Απ` το τελευταίο θρανίο ο Τοτός σηκώνει το χέρι: – «Κυρία, κυρία να πω και εγώ;» – «Πες Τοτέ,» λέει η δασκάλα. – «Πριν μια βδομάδα πήγαμε με τους γονείς μου στο χωριό. Ξαφνικά βλέπω τη γιαγιά μου να βουτάει τους Ταϊμς του Λονδίνου και να ανηφορίζει το βουνό. Μάλλον πήγαινε για χέσιμο,…. γιατί η γιαγιά μου δεν ξέρει αγγλικά!!»
΄Ενας ΄Ελληνας και ένας Αιγύπτιος λογομαχούσαν για το ποιανού η πατρίδα ήταν πιο πολιτισμένη. – «Εμείς έχουμε φτιάξει αυτές τις τεράστιες πυραμίδες», λέει ο Αιγύπτιος. – «Και εμείς έχουμε φτιάξει την Ακρόπολη και τον Παρθενώνα», λέει ο ΄Ελληνας. – «Ναι αλλά εμείς βρήκαμε στις ανασκαφές καλώδια τηλεφώνου και αυτό δείχνει ότι είχαμε και τηλέφωνο!», συνεχίζει ο Αιγύπτιος . – «Σπουδαία ανακάλυψη! Εμείς στις ανασκαφές μας δεν έχουμε βρει ποτέ καλώδια τηλεφώνου, γιατί είχαμε κινητά!», απαντά ο Έλληνας.
Ο τύπος πάει στο γιατρό: «Δεν θέλω να σε στενοχωρήσω», λέει αυτός, «αλλά δεν μπορώ να σου κρύψω και την αλήθεια. Δυστυχώς, πεθαίνεις». Αυτός τα… παίζει: «Δηλαδή, πόση ζωή έχω ακόμη;».»Λίγη…». «Πόσο λίγη;». «Ελάχιστη…». «Δηλαδή;». «Τι να σου πω τώρα; Ελάχιστη, ρε παιδί μου… Ε-λά-χι-στη… Αντε, πήγαινε τώρα». Φεύγει, λοιπόν, αυτός περίλυπος, κατεβαίνει κάτω, βλέπει μια νεκροφόρα που περνάει και της φωνάζει: «Ταξί, ταξί…».
Στο σχολείο, λέει η δασκάλα στα παιδιά να πούνε μια φράση με το ρήμα μουλιάζω. Σηκώνεται η Αννούλα: – Την Τρίτη πήγαμε για μπάνιο αλλά εγώ κάθισα μόνο μισή ώρα μέσα στη θάλασσα γιατί μούλιασα. – Μπράβο, Αννούλα. Πολύ ωραία. Ο Κωστάκης:- Χθες έκανα μπάνιο και όταν βγήκα από τη μπανιέρα ήμουν μουλιασμένος. – Μπράβο Κωστάκη. Πολύ καλά. Και ο Τοτός: – Χθες πήγαμε στην παραλία γιατί είχε πολύ ήλιο. Εγώ όμως βαριόμουν και ήθελα να φύγουμε αλλά οι γονείς μου ήθελαν να κάτσουν, οπότε ξάπλωσα στην άμμο με τον ήλιο από πάνω που μου λιαζε τ αρχ**ια.
Ένας κύριος πάει στο γιατρό: – Γιατρέ έχω ένα πρόβλημα. Είμαι υπερβολικά αθυρόστομος. Βρίζω πάρα πολύ. Βρήκα επιτέλους μια καλή κοπέλα να ενδιαφέρεται για μένα, αλλά φοβάμαι μη τη διώξω με την αθυροστομία μου. Υπάρχει κάποια λύση; – Φυσικά και υπάρχει. – Πείτε μου γιατρέ μου. – Όταν είστε με την κοπέλα θα σκέφτεστε όμορφα πράγματα και θα της μιλάτε για αυτά. Έτσι θα πάψετε να βρίζετε. – Ευχαριστώ πολύ, γιατρέ. Πηγαίνει την επόμενη μέρα ο τύπος την κοπέλα το βραδάκι στην παραλία. Αφού κάθονται, της λέει: – Βλέπεις, μωρό μου, το ολόγιομο φεγγάρι; Δεν είναι υπέροχο; – Ναι. – Νιώθεις τη δροσερή αύρα να σου χαϊδεύει απαλά το πρόσωπο; – Ναι. – Μα πόσο καθαρός είναι σήμερα ο ουρανός! Κοίτα ένα μεγάλο αστέρι, κι ένα άλλο δίπλα του, κι άλλα δύο μεγάλα! Πω πω της πουτάνας γίνεται!
