Κατέχω το φεγγάρι μου πως σού ‘χω γίνει βάρος
Κατέχω το φεγγάρι μου πως σού ‘χω γίνει βάρος
μα και να πω τα μυστικά δεν έχω αλλού το θάρρος.
Κατέχω το φεγγάρι μου πως σού ‘χω γίνει βάρος
μα και να πω τα μυστικά δεν έχω αλλού το θάρρος.
– Το άκουσες; Βγήκε καινούργιο προφυλακτικό!
– Σοβαρά; Και τι κάνει;
– Όταν σπάσει, μιλάει!
– Αλήθεια; Και τι σου λέει;
– Να σας ζήσει!
Δύο μέτρα συρματόπλεγμα!
Αχι και να’μουν θάλλασα ο ήλιος να με λοιάζει
και το φεγγάρι κάθε βραδιά να’χω σα θα βραδιάζει
Η δασκάλα του Τοτού, ζήτησε από τα παιδάκια να γράψουν μία έκθεση για την αυριανή μέρα, με θέμα ένα ζώο. Πηγαίνουν την επόμενη μέρα σχολείο και η δασκάλα, τους λέει να της διαβάσουν τι έχουν γράψει. Όταν έφτασε η σειρά του Τοτού, και επειδή είχε γράψει πέντε ολόκληρες σελίδες, η δασκάλα, του είπε να διαβάσει λίγο από την αρχή και λίγο από το τέλος. Ξεκινάει λοιπόν και ο Τοτός: – «ΑΡΧΗ: Ο καβαλάρης, ανέβηκε επάνω στο άλογό του. TΕΛΟΣ: Ο καβαλάρης κατέβηκε από το άλογό του.» – «Και τι έχεις γράψει στη μέση Τότε;» ρωτάει η δασκάλα του. – «Γκαν, γκαν, γκαν, γκαν, γκαν, γκαν, γκαν, γκαν, γκαν, γκαν, γκαν, γκαν…»
Ο τύπος έχει έναν παπαγάλο και τον αφήνει να… βλέπει. Έτσι, ο παπαγάλος έχει γίνει εξπέρ περί τα σεξουαλικά. Μια μέρα, όμως, παντρεύεται ο τύπος, οπότε του το λέει του παπαγάλου καθαρά:»Τέρμα. Από δω και μπρος δεν θα ξαναμπείς ποτέ στο δωμάτιό μου, αλλιώς θα σε καθαρίσω…». Έτσι και γίνεται. Πρώτη νύχτα του γάμου, λοιπόν, ο παπαγάλος κάθεται απ έξω και ακούει. Μέσα, το ζεύγος φτιάχνει τη βαλίτσα του. Δεν κλείνει, όμως.»Αγάπη μου», λέει η σύζυγος, «λέω να κάτσω από πάνω…». «Κάτσε, αγάπη μου», λέει ο σύζυγος. Κάθεται, αλλά η βαλίτσα δεν κλείνει.»Λέω να κάτσω εγώ από πάνω», λέει ο σύζυγος, που είναι… πιο βαρύς. Κάθεται κι αυτός, αλλά πάλι δεν κλείνει η βαλίτσα.Τι να κάνουν, λοιπόν, την κοιτάζουν από δω, την κοιτάζουν από κει, και στο τέλος λέει η σύζυγος: «Αγάπη μου, νομίζω ότι θα είναι καλύτερα, αν κάτσουμε και οι δύο από πάνω…». Με το που το λέει αυτό, λοιπόν, μπαίνει με… χίλια ο παπαγάλος στο δωμάτιο και λέει: «Αφεντικό, αυτό θα το δω… κι ας πεθάνω»!
Τι ήταν το τελευταίο πράγμα που ακούστηκε στην Ινδονησία πριν το τσουνάμι;
«Ωραίες και ήρεμες παραλίες έχουν εδώ, Μαρίκα!»
Την πεθερά μου θέλω να δω στα χασαπιά σφαγμένη
με το κιλό να την πουλούν κανείς να μην την παίρνει!